Δεν είναι δύσκολο να ερωτευτείς.Το εντελώς αντίθετο.Δύσκολο είναι να δώσεις στους γύρω σου να καταλάβουν τα συναισθήματα που σου προκαλεί το άτομο που αγαπάς.
Μέσα σε μερικές σειρές,ένα αγόρι αφήνει ένα κομμάτι της ψυχής του.
Για όλους τους ερωτευμένους που καταλαβαίνουν τον παιδικό μου φίλο...
Και ξαφνικά σε είδα. Ανάμεσα σε τόσο κόσμο και όμως σε είδα. Ένα φως γύρω σου με έκανε να σε κοιτάξω. Μια ματιά. Αυτό αρκούσε για την γέννηση μιας νέας τρυφερής αγάπης. Όπως η πρώτη ακτίνα του ήλιου γεμίζει με το πιο υπνωτικό πορτοκαλί του ουρανού που υπάρχει, έτσι φωτίστηκε και η ψυχή μου. Και όσο σε κοιτούσα τόσο πιο ακατανίκητη γινόταν η έλξη. Το σώμα μου παρέλυσε και θα ορκιζόμουν πως η καρδιά μου είχε σταματήσει. Και όμως. Την άκουγα δυνατά. Να χτυπάει σαν τρελή. Ένιωθα τον παλμό της στα αυτιά μου, στους κροτάφους μου, στα άκρα μου, σε όλο μου το σώμα. Σήκωσα το δεξί μου χέρι και το ακούμπησα στην πηγή αυτού του δυνατού και ασυγχρόνιστου παλμού. Πρώτη μου φορά ένιωθα ότι είχα έρθει σε επαφή με όλο μου το σώμα, Πατούσα γερά στη γη, και όμως ένιωθα πως πετούσα ψηλά. Κοιτούσε ολοκάθαρα με τα μάτια μου, και όμως το μόνο που μπορούσα να δω ήσουν εσύ. Άκουγα τα πάντα γύρω μου, και όμως το μόνο που πραγματικά άκουγα ήταν ο ήχος της καρδιάς μου. Αυτή που μάταια προσπαθούσε να επιβραδύνει τους χτύπους της. Μπορούσα να καταλάβω την προσπάθειά της να στείλει αίμα σε όλο μου το σώμα κάνοντάς με να κινηθώ. Μάταιο. Το μόνο που κατάφερε είναι να βάψει με ένα βαθύ κόκκινο τα μάγουλά μου. Κάτι την είχε μαγέψει. Την είχε κυριέψει. Αν εγκατέλειπε εκείνη τη στιγμή θα τη καταλάβαινα. Δεν θα της κρατούσα κακία. Πάλευε με κάτι που ήταν πολύ δυνατό γι’ αυτήν. Και ξαφνικά ένιωσα τα μάτια σου πάνω μου. Η Γη σταμάτησε να γυρνάει, ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει και όλα απλά πάγωσαν. Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό που ένιωθα, τώρα ήμουν σίγουρος πως το βλέμμα σου θα με κράταγε για πάντα εκεί. Παγιδευμένο στη μαγεία των ματιών σου. Δεν με ένοιαζε όμως. Ήθελα να κρατήσει και άλλο. Ακόμα λίγα λεπτά. Ακόμα λίγες μέρες. Ακόμα λίγους μήνες, λίγα χρόνια. Πάντα…
Μέσα σε μερικές σειρές,ένα αγόρι αφήνει ένα κομμάτι της ψυχής του.
Για όλους τους ερωτευμένους που καταλαβαίνουν τον παιδικό μου φίλο...
Και ξαφνικά σε είδα. Ανάμεσα σε τόσο κόσμο και όμως σε είδα. Ένα φως γύρω σου με έκανε να σε κοιτάξω. Μια ματιά. Αυτό αρκούσε για την γέννηση μιας νέας τρυφερής αγάπης. Όπως η πρώτη ακτίνα του ήλιου γεμίζει με το πιο υπνωτικό πορτοκαλί του ουρανού που υπάρχει, έτσι φωτίστηκε και η ψυχή μου. Και όσο σε κοιτούσα τόσο πιο ακατανίκητη γινόταν η έλξη. Το σώμα μου παρέλυσε και θα ορκιζόμουν πως η καρδιά μου είχε σταματήσει. Και όμως. Την άκουγα δυνατά. Να χτυπάει σαν τρελή. Ένιωθα τον παλμό της στα αυτιά μου, στους κροτάφους μου, στα άκρα μου, σε όλο μου το σώμα. Σήκωσα το δεξί μου χέρι και το ακούμπησα στην πηγή αυτού του δυνατού και ασυγχρόνιστου παλμού. Πρώτη μου φορά ένιωθα ότι είχα έρθει σε επαφή με όλο μου το σώμα, Πατούσα γερά στη γη, και όμως ένιωθα πως πετούσα ψηλά. Κοιτούσε ολοκάθαρα με τα μάτια μου, και όμως το μόνο που μπορούσα να δω ήσουν εσύ. Άκουγα τα πάντα γύρω μου, και όμως το μόνο που πραγματικά άκουγα ήταν ο ήχος της καρδιάς μου. Αυτή που μάταια προσπαθούσε να επιβραδύνει τους χτύπους της. Μπορούσα να καταλάβω την προσπάθειά της να στείλει αίμα σε όλο μου το σώμα κάνοντάς με να κινηθώ. Μάταιο. Το μόνο που κατάφερε είναι να βάψει με ένα βαθύ κόκκινο τα μάγουλά μου. Κάτι την είχε μαγέψει. Την είχε κυριέψει. Αν εγκατέλειπε εκείνη τη στιγμή θα τη καταλάβαινα. Δεν θα της κρατούσα κακία. Πάλευε με κάτι που ήταν πολύ δυνατό γι’ αυτήν. Και ξαφνικά ένιωσα τα μάτια σου πάνω μου. Η Γη σταμάτησε να γυρνάει, ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει και όλα απλά πάγωσαν. Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό που ένιωθα, τώρα ήμουν σίγουρος πως το βλέμμα σου θα με κράταγε για πάντα εκεί. Παγιδευμένο στη μαγεία των ματιών σου. Δεν με ένοιαζε όμως. Ήθελα να κρατήσει και άλλο. Ακόμα λίγα λεπτά. Ακόμα λίγες μέρες. Ακόμα λίγους μήνες, λίγα χρόνια. Πάντα…
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου